10 CZĘSTYCH BŁĘDÓW W JĘZYKU WŁOSKIM – CZY TY TEŻ JE POPEŁNIASZ?
Nie ma dwóch identycznych uczniów. Każdy ma inne doświadczenia, inny temperament, inne motywacje, mniejsze lub większe predyspozycje, zna inne języki, może i chce poświęcić różną ilość czasu na naukę. Każdy boryka się też z innymi problemami i popełnia inne błędy. Ale po przeprowadzeniu ponad 1500 lekcji z ponad pięćdziesięcioma osobami, pozwoliłam sobie stworzyć poniższy “ranking” najczęściej popełnianych błędów, z którymi na pewnym etapie nauki języka włoskiego zmagał się prawie każdy.
WULGARYZMY W JĘZYKU WŁOSKIM – CAZ#O, PALLE I INNE GENITALIA
Dlaczego należy uważać przy kupowaniu fig na włoskim targu? Jak powiedzieć po włosku: loser, laluś, ciacho? Jak oznajmić komuś (w mniej lub bardziej wulgarny sposób), że ma przejebane i że gówno nas obchodzą jego przeprosiny? Na wszystkie te pytania (i na wiele, wiele, wiele) innych znajdziesz odpowiedź w poniższym wpisie. Opisuję w nim całe mnóstwo wulgarnych wyrażeń związanych z włoskimi nazwami męskich i żeńskich genitaliów wraz z ich możliwymi tłumaczeniami i przykładami użycia. Osoby bardziej pruderyjne też znajdą tu coś dla siebie, ponieważ podaję dla tych zwrotów również eufemistyczne zamienniki.
PARTYKUŁA / ZAIMEK NE – KIEDY SIĘ TEGO UŻYWA?
O tym, czym w ogóle w języku włoskim jest ne pisałam we wpisie na temat ci. Te dwa stworki gramatyczne we wszelkich podręcznikach zwykle są przedstawiane obok siebie – mają bowiem podobne funkcje. Nie będę się zatem bezsensownie powtarzać. Jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z moim arcy-wyczerpującym wpisem na temat ci, to w pierwszej kolejności odsyłam was pod TEN link.
A jeśli ci (i inne zaimki, bo to też będzie tu diabelsko ważne!) nie ma przed wami tajemnic, to zapraszam do dalszej lektury. Od razu mogę powiedzieć, że ne jest zdecydowanie mniej skomplikowane niż ci i wpis ten będzie zatem znacznie krótszy. A przynajmniej taką mam nadzieję w momencie pisania wstępu :-)
PARTYKUŁA / ZAIMEK CI – KIEDY, JAK, PO CO?
Mam dla Was dwie wiadomości, dobrą i złą. Dobra jest taka, że te nieszczęsne “ci” i “ne” wcale nie są tak trudne, jak Wam się wydaje. Zła – że, aby poruszać się z lekkością po ich świecie trzeba najpierw zaprzyjaźnić się z… przyimkami. Czyli tymi wszystkimi a, in, di i tak dalej. A ich przecież nikt nie lubi. Ale spoko, wszystko da się zrobić. Świadomość, że za całym tym pozornym chaosem stoi reguła, choćby nawet związana z przyimkami, powinna jednak dodać Wam otuchy, że da się to ogarnąć.
55 ZASTOSOWAŃ GIRO I GIRARE
Co oznaczają słówka “giro” i “girare”? Wydawałoby się, że odpowiedź nie powinna być zbyt skomplikowana. A jednak! W języku włoskim istnieją dziesiątki możliwych zastosowań tych dwóch wyrazów i nie da się przetłumaczyć ich jednoznacznie tak, żeby zawsze to miało sens. Czy warto więc zaprzątać sobie nimi głowę? Zdecydowanie! Chociażby dlatego, że większość poniższych zwrotów i wyrażeń powszechnie stosuje się w codziennym, potocznym języku. To są właśnie jedne z tych elementów, które pozwolą Wam zabrzmieć jak prawdziwi Włosi!
7 POWODÓW, DLA KTÓRYCH NIE WARTO BAĆ SIĘ POPEŁNIANIA BŁĘDÓW
Strach przed popełnieniem błędu potrafi skutecznie zablokować nas przed mówieniem w języku obcym. Czasem nawet do tego stopnia, że wolimy nic nie powiedzieć, niż powiedzieć z błędem. No ale po co w takim razie się uczyć, skoro boimy się mówić? Wiadomo, że strach nie należy do łatwych przeciwników. I że zawsze “łatwo powiedzieć” komuś, kto nie boryka się z danym problemem. Warto jednak czasem zmienić perspektywę, uświadomić sobie kilka prawd i mając je gdzieś z tyłu głowy, powoli przełamywać swoje bariery.
CZY “BISOGNO” TO “POTRZEBUJĘ”? (I DLACZEGO NIE)
Problem z językiem włoskim jest taki, że nie ma jednego zwykłego czasownika, który oznaczałby “potrzebować”. Ciężko nam Polakom to zaakceptować, walczymy z tym faktem ze wszystkich sił, notorycznie stosując formę “bisogno” w znaczeniu “potrzebuję”. Czyli notorycznie popełniając błąd. Samo słówko “bisogno” co prawda istnieje w języku włoskim, ale jest to rzeczownik: “il bisogno”, czyli “potrzeba”.
INTERPUNKCJA W JĘZYKU WŁOSKIM
Powiem szczerze, na początku myślałam, że to będzie bułka z masłem, a teraz, po zakończeniu pracy nad tym postem, doszłam do wniosku, że powinnam go zatytułować „z motyką na słońce”. Okazuje się bowiem, że ustalenie jakichś jasnych logicznych zasad odnośnie użycia znaków interpunkcyjnych w języku włoskim (zwłaszcza przecinka) wcale nie jest takie proste. Jak zwykle w tym języku, wszystko „zależy”. W każdym razie spróbowałam jakoś uporządkować to, co się dało.