Wśród książek, które przeczytałam w ostatnich miesiącach, pojawiło się kilka takich, które z różnych względów mogłyby Was zainteresować. Każda na swój sposób. Jedna dotyczy języka, jedna krytycznego myślenia i stereotypów, kolejna jest włoskiej autorki i jej akcja rozgrywa się we Włoszech, a dzięki ostatniej zaczęłam uczyć się duńskiego!
Poniższy wpis to rekordowo długa edycja cyklu Dzieje się we Włoszech. Dawno nie musieliście też tak długo czekać. Miałam w tym miesiącu mniej czasu, ale główny powód tego opóźnienia jest taki, że w czerwcu we Włoszech głośno było o pewnej sprawie, która budziła wiele kontrowersji i która podzieliła Włochy na dwa obozy. Jak, mam nadzieję, wiecie, staram się przekazywać wam wiadomości w możliwie rzetelny sposób, opierając się w miarę możliwości na faktach i wiarygodnych źródłach, a nie pojedynczych clickbaitowych artykułach podrzędnej kategorii czy ziejącej z telewizji propagandzie. Dlatego tym razem musiałam wyjątkowo porządnie się przygotować, wertując dziesiątki artykułów. Mam nadzieję, że zrozumiecie i wybaczycie.
Drodzy Czytelnicy, przed wami pierwsze podsumowanie włoskich aktualności 2019 roku. Poruszam w nim tematy bardziej i mniej poważne, wśród których: bomba pod neapolitańską pizzerią, wizyta włoskiego wicepremiera w Polsce, inauguracja Europejskiej Stolicy Kultury i… chłopak do wynajęcia w Rzymie! Buona lettura!
O dziwo i na szczęście we Włoszech we wrześniu obyło się bez głośniejszych tragedii. Co nie znaczy, że nie ma o czym mówić. Lista włoskich aktualności w tej edycji cyklu jest wyjątkowo długa, ale w większości są to informacje raczej lekkie i przyjemne. A jeśli nie przyjemne, to przynajmniej lekkie. Będzie trochę o kulturze, o winie, o kawie, o ploteczkach, ale też i o polskich wyczynach na włoskiej ziemi :-) Poza tym zebrałam także kilka wiadomości o zabarwieniu turystycznym.
Pomysł na tę recenzję siedział we mnie od dawna. Od dawna zbierałam do niej informacje, notatki. Ale za każdym razem, kiedy miałam poważnie zabrać się za zrecenzowanie którejkolwiek z książek Oriany Fallaci dopadało mnie mnóstwo wątpliwości. Kim ja jestem, żeby recenzować geniusz? Bardzo jednak zależało mi na tym, żeby jak najwięcej pasjonatów Italii poznało twórczość tej kobiety. Bo wybaczcie, ale uważam, że jest to obowiązek każdego prawdziwego pasjonata kultury Włoch. Nie trzeba lubić Fallaci, nie trzeba zgadzać się z jej poglądami, ale znać – owszem!
Cześć Kochani. Długo kazałam Wam czekać na nowy post, ale wreszcie jest. I jeśli mam być nieskromnie szczera, to sama ucząc się języka obcego chciałabym na taki natrafić. Zawiera on bazę ponad 40 linków do różnorakich publikacji w języku włoskim – gazet, czasopism, blogów, a także do źródeł, z których można całkowicie (lub prawie całkowicie) darmowo i legalnie ściągać włoskojęzyczne ebooki. Do tego garść linków do księgarni internetowych, oferujących włoskie i okołowłoskie książki w tradycyjnej wersji papierowej. No i jeszcze jedna bardzo ważna rzecz – porady jak wybrać z tego oceanu możliwości coś odpowiedniego dla siebie i jak taki tekst ugryźć.
Do tej pory nie czytywałam często książek o Włoszech niewłoskich autorów. Po pierwsze dlatego, że, jak mi się wydawało, nie było sensu tego robić, gdyż kto lepiej opisze dany kraj niż rodowity jego mieszkaniec? Kto zna go lepiej niż on? Po drugie dlatego, że trochę się tych książek bałam. To znaczy bałam się tego, co w nich zastanę. Bo jak obcokrajowiec może pisać o Włoszech, jeśli nie przy pomocy lepkich jak wata cukrowa ochów i achów. Lecz mimo tych moich obiekcji zażyczyłam sobie w zeszłym roku na urodziny Gdzieś dalej, gdzie indziej Dariusza Czaji.
Tłumaczenie zdań to według mnie jedna z najlepszych metod nauki języka obcego. Bo wiecie jak to jest, można znać słówka, można wiedzieć, jak odmieniają się czasowniki we wszystkich możliwych czasach i trybach, ale jak przychodzi co do czego, to język staje kołkiem i ciężko sklecić jakąkolwiek wypowiedź, nie mówiąc już o jej poprawności. Dlatego strasznie się ucieszyłam, kiedy natrafiłam na serię Włoski w tłumaczeniach wydawnictwa Preston Publishing. I oczywiście postanowiłam, że absolutnie muszę ją mieć.
Uwielbiam Florencję i wszystko, co z nią związane. Również książki, których akcja rozgrywa się na jej terenie. A jeszcze lepiej, jeśli są to książki opowiadające wydarzenia prawdziwe. Na przykład biografie. Tylko czyje? Chyba nikt nie będzie miał mi za złe jeśli stwierdzę, że nie ma ciekawszej postaci związanej z Florencją niż wielki Leonardo Da Vinci. Postanowiłam rozejrzeć się więc za biografią właśnie tego artysty. Oczywiście wybór był niemały, a tym większy, że rozglądałam się na rynku włoskojęzycznym. Ostatecznie zdecydowałam się na „Vita di Leonardo”, „Życie Leonarda”, autorstwa Bruna Nardiniego.