O tym, czym w ogóle w języku włoskim jest ne pisałam we wpisie na temat ci. Te dwa stworki gramatyczne we wszelkich podręcznikach zwykle są przedstawiane obok siebie – mają bowiem podobne funkcje. Nie będę się zatem bezsensownie powtarzać. Jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z moim arcy-wyczerpującym wpisem na temat ci, to w pierwszej kolejności odsyłam was pod TEN link. A jeśli ci (i inne zaimki, bo to też będzie tu diabelsko ważne!) nie ma przed wami tajemnic, to zapraszam do dalszej lektury. Od razu mogę powiedzieć, że ne jest zdecydowanie mniej skomplikowane niż ci i wpis ten będzie zatem znacznie krótszy. A przynajmniej taką mam nadzieję w momencie pisania…

Mam dla Was dwie wiadomości, dobrą i złą. Dobra jest taka, że te nieszczęsne “ci” i “ne” wcale nie są tak trudne, jak Wam się wydaje. Zła – że, aby poruszać się z lekkością po ich świecie trzeba najpierw zaprzyjaźnić się z... przyimkami. Czyli tymi wszystkimi a, in, di i tak dalej. A ich przecież nikt nie lubi. Ale spoko, wszystko da się zrobić. Świadomość, że za całym tym pozornym chaosem stoi reguła, choćby nawet związana z przyimkami, powinna jednak dodać Wam otuchy, że da się to ogarnąć.