Kolorowe wozy przemierzające ulice miasta to domena włoskiego karnawału. Ale nie tylko. Kwieciste, symboliczne platformy to również jeden ze sposobów, w jakie obchodzony jest tak zwany calendimaggio czy cantar maggio, czyli powitanie wiosny, „opiewanie maja”. Te uroczyste obchody nadejścia nowej pory roku odprawiane są głównie w środkowo-północnej części Włoch już od czasów starożytnych, kiedy to Etruskowie, Celtowie oraz Ligurowie świętowali nadejście wiosny, lata i zimy, a także przesilenia, równonoce i różnego rodzaju momenty ważne dla świata rolniczego.
[Post zaktualizowany 1 maja 2017]
Majowe święto wiosny, w Terni nazywane jest cantamaggio i odbywa się w nocy z 30-ego kwietnia na 1-ego maja. Dawniej, zgodnie z folklorystycznym zwyczajem, grupy młodych ludzi chodziły tej nocy od domu do domu śpiewając okolicznościowe piosenki. Nazywano ich „maggiaioli”, czyli „ci, którzą niosą maggio”. „Maggio” to po włosku oczywiście „maj”, ale w tym kontekście chodzi o gałązki żółtych kwiatów, na których wieszano lampiony. Po otrzymaniu rekompensaty (w postaci jajek, innych produktów spożywczych lub pieniędzy) za swoje występy, maggiaioli wbijali owe gałązki w ziemię przed domami mieszkańców na znak pomyślności i dobrobytu.
Wraz z postępującą urbanizacją, święto straciło jednak część swojego ludowo-wiejskiego charakteru. W 1986, dokładnie 120 lat temu, poeta Furio Miselli na nowo wskrzesił tradycję cantamaggio. Od tego czasu ulicami Terni co roku przejeżdżają kolorowe kwieciste wozy, z których każdy prezentuje również swoją wiosenną piosenkę. Wozy, przygotowane przez współczesnych maggiaioli, czyli przez dzielnice miasta, szkoły, czy okoliczne miasteczka konkurują ze sobą o miano tego najpiękniejszego. Ostatni wóz w korowodzie, który od lat wygląda ciągle tak samo nie bierze udziału w konkursie i rozdaje oglądającym po porcji makaronu.
Obchodom tego włoskiego święta wiosny towarzyszą również różnorakie przedstawienia teatralne, tańce, wystawy i tradycyjny już konkurs piosenki dialektalnej. Za czasów faszyzmu cantamaggio było także pretekstem do obchodów zakazanego przez dyktaturę Święta Pracy.
Tak z kolei wyglądało zeszłoroczne (2016) cantamaggio w Terni:
A poniżej jedne z pierwszych majowych wozów, czyli w dialekcie ternańskim „maggiu de na vorda” („maggio di una volta” – maj kiedyś). Od góry rok: 1948, 1955, 1965 i 1969.
Majowe ternańskie wozy, jak widzicie, symbolizują uniwersalne archetypy, takie jak miłość, przyjaźń, radość życia, bliskie każdemu człowiekowi bez względu na pochodzenie. Dlatego w cantamaggio mogą brać udział nie tylko rodowici mieszkańcy Terni, ale wręcz przedstawiciele innych ras czy narodowości. W ubiegłych edycjach zaprezentowała się między innymi polska społeczność żyjąca w tym mieście (nie, ja nie brałam w tym udziału ;) ). Polski wóz widoczny jest napierwszym zdjęciu od lewej.. Następne dwa zdjęcia przedstawiają nastomiast udział w cantamaggio społeczności afrykańskiej i indyjskiej.
***
Co sądzicie o tej tradycji? Podobają Wam się takie kolorowe wozy, a może uważacie je za kiczowate? :) Znacie inne włoskie zwyczaje? Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o włoskich tradycjach, zapraszam również do lektury posta na temat Wielkanocy we Włoszech!
Zdjęcia są mojego autorstwa lub pochodzą ze strony cantamaggio.com.
pięknie, barwnie, niezwykłe miejsce :) bardzo chętnie kiedyś odwiedzę to miejsce :) pozdrawiam rekodzielo-kasi.blogspot.com